veda öpücüğü

[.FATOŞ.]

BANA GÖZYAsI BORCUN VAR !
Adam genc kadina seslendi:
- Bana gözyasi borcun var!
Genc kadin sordu:
- Nasil öderim?
Adam gözlerini kirpti;
- Haydi gulumse!
Gulumsedi genc kadin. Adam, cebinden mendilini cikarip, borcunu sildi.
Ve mendilini özenle katlayip, yine kalbinin uzerindeki ic cebine koydu.

Bir demet mor sumbul vardi kadinin elinde.
ikisi de bahar kokuyordu...
Biri ilkbahar, digeri guz.
Adam, seslendi yine;
- Bana mutluluk borcun var!
Genc kadin, biraz mahcup, biraz saskin sordu:
-Nasil ödeyebilirim?
Heyecanlandi adam
- Haydi yat dizlerime!
Genc kadin bir kedi uysalliginda, yatti dizlerine usulca.
Adam, sefkatle saclarini taramaya basladi kadinin.
Saclari, gunese ve yagmurlara hasret hic yasanmamis baharlara benziyordu.
caresizligini ördu sirasira.
Sonra sacinin her teline, mutlulugun cigliklarini bagladi adam.
Yetmedi, gizli dugum atti... Agladi.
Hava kararmak uzereydi. Disarida yagmur yagiyordu delice.
Adam, surekli borc defterlerini kurcaliyordu.
Genc kadinin gözlerinin icine bakti;
- Bana yurek borcun var!
Borcunun farkindaydi sanki genc kadin, sasirmadi.
- Bu borcumu nasil ödeyebilirim?
Adam kollarini uzatti
- Haydi tut ellerimi!
Sumbul kokusu sinmis ellerini uzatti genc kadin.
Elleri öyle sicakti ki, eriyiverdi butun borcu avuclarinin icinde.
Genc kadin gitmek uzereydi.
Adam son kez seslendi;
- Bana can borcun var!
Kadin irkildi;
- Can mi?
Sigarasindan derin bir nefes cekti adam;
- Evet... Can borcun var. Sensizlik ölduruyor beni!
Hosuna gitti sözler kadinin
- Peki bu borcumu nasil tahsil etmeyi dusunuyorsun?
Adam, biraz daha yaklasti;
- Yum gözlerini!
Hic tereddut etmeden yumdu gözlerini.
Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpucuk kondurdu
kadinin titreyen dudaklarina.
- Bu ne simdi yaptigin? diyerek catti kaslarini kadin...
Adam, pismanlikla, memnunluk arasinda gidip geldi. Kekeledi;
- Hayat öpucuguydu!
Kisa bir sessizligin ardindan bu kez kadin öptu adami sehvetle...
Adam, sasirdi;
- Ya senin bu yaptigin neydi?
Genc kadin kapiya yöneldi;
- Veda öpucugu!

Kalan borclarina karsilik, yurek dolusu caresizlik
ve bir de mor sumbullerini masanin uzerine rehin birakip gitti genc kadin.
Adam kostu pesinden sumbulleri geri verdi kadina.
- Ne olur iyi bak umut ciceklerime, solmasinlar...
Genc kadin sumbulleri aldi:
- Merak etme, gun asiri sularim ciceklerini!
Adam sevindi:
- Gunese, suya gerek yok. Gulumse yeter!
Kadin gözden kaybolurken haykirdi adam,
- Umutlarimi kefil yaptim. Unutma, bana ask borclusun!
Haykirisi yagmura karisti.
Kadin, yagmuru hissetmeyen kalabaliga...